Hoi lieve lezers, het is alweer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Tijdens de laatste weken van mijn zwangerschap heb ik mij even teruggetrokken in mijn babybubbel en zijn wij daarnaast erg druk geweest met een grootschalige verbouwing in huis. Zo hebben wij een nieuwe badkamer en kunststof kozijnen/deuren/dakkapellen laten plaatsen. Al met al zijn wij 8 weken bezig geweest en ongeveer 2 weken voor de bevalling was het dan eindelijk klaar. Dit viel samen met het begin van de zomervakantie, dus kon ik nog even quality timen met Luuk en alles voor de baby in orde maken nu het huis stofvrij was. 

Vanaf 36 weken had ik af en toe wat voorweeën, maar ik wist uit ervaring dat dit helemaal niks hoefde te betekenen. De weken gingen voorbij en op dinsdag 14 juli tikte ik de 39 weken en 6 dagen aan. Ik voelde me al wat onrustig en werd rond 6 uur ’s morgens wakker. Op een gegeven moment voelde ik wat nattigs daar beneden, dus ik ging snel naar de wc. Waren dit nou mijn vliezen? Bij Luuk zijn deze gebroken door de verloskundige, dus ik had geen idee hoe het zou zijn als de bevalling hiermee zou beginnen. Ik ging even douchen en na het afdrogen druppelde er ineens weer wat op de grond. Aangezien ik al 2 keer had geplast en mijn blaas toch echt wel leeg moest zijn, ben ik het gaan opvangen in een zakje. Hierna belde ik het ziekenhuis en we mochten langskomen. 

Na wat testjes bleek het inderdaad vruchtwater te zijn en was het wachten op het starten van de weeën. Zo lang het niet zou doorzetten moest ik elke 24 uur op controle komen, om te kijken of de baby het goed deed. Zo kon ik woensdagochtend dus weer terug en maakten we toen de afspraak om vrijdagochtend te beginnen met inleiden als het zelf nog niet op gang gekomen zou zijn. De controle van donderdagochtend was ook goed, dus we mochten donderdagavond om 19.00 uur weer langskomen om te laten voelen of ik al ontsluiting had. Mocht ik dit nog niet hebben, zou ik pilletjes krijgen om de baarmoedermond weker te maken voor de inleiding vrijdagochtend. Ik had 2-3 centimeter ontsluiting, dus ik hoefde geen medicijnen hiervoor. Wel mocht ik zelf beslissen of ik in het ziekenhuis bleef. 

Iets in mij zei dat ik moest blijven en Sander vond dit toch ook het prettigst. Na het voelen van de ontsluiting voelde ik wat krampen komen en gaan, maar ik maakte er nog niet veel van. Sander ging rond 21.00 uur naar huis om wat te gaan slapen, ze zouden immers vroeg beginnen met inleiden. Rond 22.30 uur ging ik naar het toilet en zag ik ineens groenverlies in mijn maandverband. Hij zal toch niet in het vruchtwater gepoept hebben? Ik liet het zien aan de verpleegkundige, die het ging overleggen met de arts. Ja hoor.. Meconium, duidelijk in het vruchtwater gepoept. Rond 23.00 uur kreeg ik dus ook de mededeling dat ik naar de verloskamers werd gebracht en ze mij alvast gingen inleiden.