Een terugblik op mijn zwangerschap!

Blog Layout

Doortjes Blog

Titel dia

Schrijf uw onderschrift hier

Knop

Een terugblik op mijn zwangerschap!

Gastblogger Megan schreef vorige week deze blog; een paar dagen voor de bevalling! Ze keek terug op haar zwangerschap, lees je mee!?

1 hand. 1 hand waarop ik de laatste daagjes tot jouw geboorte kan aftellen. Hoe heeft het zo snel kunnen gaan? Ik herinner mij nog die eerste 19 weken waarin ik elke dag aftelde totdat ik jou weer te zien kreeg op een echo. Elke week vond ik te sloom gaan. Ik zag mijn buik wel langzaamaan groeien en knapte uit elke broek, maar die eerste 3 maanden kon ik jou nog zeker verbergen onder een grote xl trui. Niet dat ik dat deed, apentrots dat ik was. En nu, nu tel ik alweer de laatste paar daagjes af tot jouw geboorte. Natuurlijk is zijn geboorte anders dan andere, omdat hij gepland is en mijn vliezen niet zo dramatisch zullen breken zoals in vele romcomfilms. Maar toch blijft het, ondanks dat alles in detail gepland is, natuurlijk mega spannend en een onzekere gebeurtenis. Hoe zal mijn kind ruiken, aanvoelen, zal hij wel of niet haar hebben, op wie zal hij lijken en zal hij veel of weinig huilen… Zomaar een handje vragen in een warboel vol vragen die door mijn hoofd gaan. Maar ook de vraag: wat als dit het enige kindje is dat ik ooit zal krijgen, heb ik dan wel genoeg genoten? In deze laatste blog voor mijn bevalling neem ik jullie graag mee in de tijdlijn van mijn zwangerschap de afgelopen 9 maanden!

07-05-2019 Hoewel wij het als ouders nog niet weten hebben wij zojuist ons eerste kindje verwekt. Vanaf dit moment vinden de cellen van mijn vriend de mijne en creëren zij daar in de komende weken een klein kindje van. Verbazingwekkend hoe dit allemaal voort kan komen uit een klompje cellen dat normaal eigenlijk niks doet en maar gewoon een klompje cellen blijft zijn.

07-06-2019 Na maar liefst 25 dagen over tijd besluit ik een zwangerschapstest te doen, maar ik ga er niet vanuit dat er iets uitkomt, omdat ik immers al eerder 18 dagen over tijd ben geweest en het toen bleek te komen door de verwarring in mijn hormoonhuishouden aangezien ik toen net van medicatie was veranderd. Ook dit keer zit ik net een maand aan nieuwe medicatie, dus ik ga er vanuit dat het weer daardoor komt. Maar omdat zowel mijn huisarts als psychiater aangaven dat die 2 geen link horen te hebben, het uitblijven van je menstruatie bij het beginnen van een nieuwe medicatie, besluit ik toch die test te doen. Meer om te bewijzen aan hun: kijk ik ben niet zwanger, leg mij nu maar uit hoe mijn menstruatie uit kan blijven. Maar niets blijkt minder waar. Ik doe de test s ‘ochtends vroeg. Mijn vriend nog in dromenland, mijn schoonouders beiden op werk. En het streepje verandert toch echt in een duidelijke plus. Verbaasd en vol ongeloof maak ik een afspraak bij mijn huisarts, nog steeds overtuigd dat er iets niet zal kloppen. Mijn huisarts lacht mij half uit, waarom zou de test niet kloppen vraagt hij aan mij. Dus het besluit om daar weer een test te doen en dit keer verschijnt de plus nog sneller, nog duidelijker, en het enige wat ik kan doen is grijnzen: ik ben zwanger!

24-06-2019 Het is mijn 22e verjaardag en we gaan uiteten. Maar niet mijn hele gezelschap weet dat ik zwanger ben, dus het is lastig om uit te leggen waarom ik geen biefstuk eet en niet drink. Ik gooi het op mijn medicatie, maar zie wel de bedenkelijke blikken. Het besef dat dit mijn laatste verjaardag is zonder kindje dringt hard tot mij door.

04-07-2019 Samen met twee vriendinnen ga ik voor mijn tweede afspraak naar de verloskundige. Hier blijkt alles goed te zijn met de kleine. Bij de vorige echo met mijn vriend was het nog maar de vraag of de baby zich goed zou ontwikkelen of dat het niet een miskraam zou worden. Dit omdat de vruchtzak en de hartactiviteit te klein/laag waren voor de 8 weken zwangerschap waarop mijn huisarts mij had geschat naar aanleiding van mijn cyclus. Het blijkt dat ik bij de vorige echo toch pas 5 en een halve week was en nu 8 en een half.

We horen een duidelijk hartje kloppen op de monitor en tranen schieten in mijn ogen van geluk. Hij is gezond! Geen miskraam! Na 3 weken in angst over of het wel goed zou aflopen kan ik nu opgelucht ademhalen; de zwangerschap verloopt goed en de kans dat ik jou nu nog verlies schat de verloskundige op nog maar 3%.

Weken gaan voorbij waarin ik op een roze wolk zit, maar mijn vriend toch echt moet wennen aan het nieuws. Ik ben immers nog steeds ziek, hij heeft pas net een nieuwe baan, we wonen bij zijn ouders in, hebben geen zicht op een woning en hebben allebei schulden. Ik zie in dat ons kindje een geschenk is en zie het echt als mijn geluk wonder, maar mijn vriend ziet het door de bomen het bos niet meer en weet niet hoe we het moeten aanpakken en hoe we het zijn ouders moeten vertellen.

12 weken zwangerschap Wat is ons kindje opeens compleet! Alles zit erop en eraan en waar hij bij 8 weken net uit de vruchtzak leek te ontstaan is hij nu een echt kindje! Ik zie aan mijn vriend dat het hem toch wat doet, hij kijkt heel lang naar de echo’s en ik weet: het komt allemaal wel goed. In deze week vertellen wij het ook beiden aan onze ouders, schrik is er wel en de vraag of het wel zo slim is, maar ik weet dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest en dat wij dit kunnen.

24-08-2019 Mijn vriendin Jasleen is over uit Engeland en ook mijn zus sluit aan bij mij en mijn vriend voor de geslachtsecho! Een super spannend moment waar vooral mijn vriend super enthousiast over is omdat hij het wel bij de echo krijgt te horen en ik nog 5 dagen moet wachten tot mijn Gender Reveal, omdat ik deze moest en zou houden. Terwijl ik daar lig en mijn ogen dicht moet doen terwijl de verloskundige het aan mijn zus, vriend en vriendin laat zien begin ik toch te twijfelen of ik het niet wil weten, maar dat zou zonde zijn van mijn Gender Reveal en een verassing is natuurlijk ook super leuk!

29-08-2019 De Gender Reveal! Wat een zenuwen heb ik deze dag. Zoveel dat ik eigenlijk geeneens de ballon durf te prikken en mijn vriendinnen en de gastvrouw mij bijna moeten dwingen dit toch te doen! Maar mijn vermoeden blijkt waar wanneer ik de ballon prik en er blauwe confetti uitkomt! Mijn droom die ik had om als eerste kindje een jongen te krijgen is waar geworden, ik word moeder van een jongetje!

De weken hierna gaan langzaam totdat daar opeens je 20 weken echo is bij 19 weken. Je bent volkomen gezond en eigenlijk had ik niet anders verwacht, maar natuurlijk is het super fijn dit bevestigd te krijgen!

Bij 21 weken schrik ik opeens midden in de nacht wakker van een nachtmerrie, maar gek genoeg voel ik ook wat anders… Zijn dat nou voetjes die ik voel!? Terwijl ik nog na lig te huilen van de nachtmerrie word ik langzaamaan steeds rustiger wanneer ik het ritme van jouw bewegingen probeer te volgen. Ik voel een gelukzalig geluk omdat het net lijkt alsof jij mij gerust probeert te stellen.

Vanaf dit moment lijken de weken voorbij te vliegen. Mijn buik groeit nu gigantisch hard omdat jij ook echt in honderden grammen aan begint te komen. Echo’s heb ik niet meer en daar baal ik heel erg van, maar gelukkig zijn daar jouw schopjes om mij te laten weten dat het wel degelijk goed met jou gaat. Een lief klein ventje is nu elke dag in mijn buik bij mij en ik voel mij dolverliefd en geen enkel moment meer alleen.

We beginnen aan zijn kamertje. Meubels worden geplaatst, muurstickers worden geplakt en lades worden gevuld. Kleertjes gewassen en gestreken en ik begin na te denken over de items die in de vluchttas moeten. Ik ben zo trots als het kamertje klaar is. Met de groene muur, de leuke muurstickers en de schilderijen van mijn moeder is het nog mooier dan ik voor ogen had. Ik kan wel huilen van trots.

Bij 28 weken krijgen wij een 3D echo en jeetje wat is hij opeens anders dan op de 2D echo’s! Bizar hoe ze kunnen zien hoe hij er vanbinnen uitziet als een echt mensje en mijn vriend en ik constateren gelijk dat hij het meeste op papa lijkt, maar dat vind ik alleen maar leuk, want ik heb hem niet voor niets als de vader van mijn kind gekozen!

Ik mis het dat ik niet meer even naar hem kan kijken, maar zijn schopjes worden steeds meer aanwezig en dat stelt mij gerust. De angst voor de bevalling begint wel steeds meer te komen en waar mijn inleiding eerst bij 40 weken stond wordt hij verschoven naar 38 weken. Ik voel mij gelijk een stuk rustiger en begin met het inpakken van de vluchttas. Geboortepakjes worden gemaakt en besteld, het muziekmobieltje wordt voor mij gehaakt en via de groeimetingen bij de afspraken probeer ik in te schatten hoe groot hij geboren zal worden. Ik ben er klaar voor. Angst is er en mijn hormonen schieten zeker alle kanten op, maar er klaar voor ben ik wel. Ik wil weten welk gezichtje er bij de schopjes horen en hoe hij zal zijn. Ik kan mij nog steeds niet voorstellen dat er straks een kindje van mij en mijn vriend op aarde is, hoe bizar het is dat er zoiets als een levend wezentje met ons DNA gecreëerd wordt uit twee klompjes cellen.

07-01-2020 Mijn vriend en ik hebben een zwangerschapsshoot via de verloskundige in een echte studio en ik vind het supergaaf hoe wij de laatste weken van deze bijzondere levensgebeurtenis nog even kunnen vastleggen.

Wanneer ik op 25-01-2020 de foto’s op een usb stick ontvang en deze inplug in mijn laptop blijken deze nog mooier te zijn dan wij voor ogen hadden. Intens prachtig.

En nu is het 26 januari en zijn er nog maar 3 dagen over om af te tellen tot wij naar het ziekenhuis gaan voor de inleiding. Ik geniet deze laatste paar dagen en weet dat ik straks intens geluk ter wereld ga brengen. Mijn zoontje die mijn leven compleet zal maken en van wie ik voor eeuwig zal houden. Dankjewel zeg ik tegen hem, dankjewel dat ik jou 9 maanden heb mogen dragen en straks echt jouw mama ben.