Doortjes Blog
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

De knipoog

Vandaag een nieuwe blog van gastblogger Bertina! Over boodschappen doen, peuters die niet helemaal meewerken en de knipoog van een mede-moeder... 

Eindelijk. Zaterdag. Na een week werken (ja ik werk weer buitenshuis, daarover later meer) eindelijk weekend. Tegenwoordig kenmerken onze weekenden zich vooral door de praktische klussen. Een vrije (zater) dag betekent ook een volle wasmand, een vieze vloer, een vuile badkamer en… lege keukenkastjes. 

Zo ook vandaag. Nagenoeg leeg staren de keukenkastjes mij aan. Luidkeels roepend om eten (het is zaterdag dus eten we extra lekker en niet perse gezond) draaien twee jongens om me heen. Ik prijs me gelukkig dat baby Ruben alleen nog melk krijgt en dus niet met ingewikkelde verzoeken komt. ‘Limonade bij het ontbijt graag. Het is zaterdag, dus chippiesdag en ja, dat kan ook wel als ontbijtje. Dan hebben we ook enorm veel trek in chocola, willen we patatjes eten maar verlangen we ook naar gezond. Liefst watermeloen en kersen. En, o ja, het is ook lang geleden dat we sushi aten en ik heb trek in rijst met banaan’. Oké. Mijn missie voor vandaag is helder. Lege magen en lege kasten vullen. Dat betekent in een te warme winkel met een net te volle kar en iets te luidruchtige kinderen mezelf een weg banen tussen veelal iets te licht geraakte medeklanten en als kers op de taart een adem benemend mondkapje. Ik heb er nu al zin in en stel het avontuur net iets te lang uit. Het echte legen- magen punt is inmiddels bijna bereikt en de stemming wordt er dan niet beter op. Dus hop, schoenen aan en gaan!

Maar gelukkig. Het gaat wonderwel goed. We nemen niet teveel mee, ‘nee is nee’ en dat begrijpen de jongens best. Hier en daar een compromis en we slaan ons er wel doorheen. Opgelucht naar huis.

Maar dan. Halverwege realiseer ik mij dat het belangrijkste voor vandaag nog in de winkel ligt. Luiers. Natuurlijk ik ging voor luiers. En nee, er zitten nu geen luiers in de overvolle boodschappentas. Voorzichtig zeg ik tegen Levi: ‘Oeps, we moeten nog even terug, luiers halen.’ Gelukkig is er nog energie en kracht genoeg in de mini beentjes van mijn 3- jarige en ook de stemming is ten goede gekeerd. We gaan weer terug. Onderweg krijgt Levi een goed idee. Laten we naar de drogisterij gaan voor luiers, de supermarkt hebben we al gehad. Inmiddels ben ik op het punt beland waarop ik alles best vind, als we die verrekte luiers maar krijgen. Dus op naar de drogist. 


Ook hier gaat het wonderlijk goed. Mijn meneertje kent de weg in de winkel en vraagt of hij even bij het speelgoed mag kijken. Natuurlijk, kan ik even rustig prijzen vergelijken…

Fout mama, fout! Uiteraard heb ik gezegd dat we geen speelgoed mee nemen. En natuurlijk weet Levi dat hij niet jarig is en er geen enkele reden voor een cadeautje is en natuurlijk…


Maar he, niemand wist dat daar een auto stond. Een prachtig rood exemplaar met aantrekkingskracht van een magneet. Je ziet het en je kan er niet omheen. Je bent 3 en je wil gewoon die auto hebben! Zo herkenbaar…

Helaas. Vandaag is mama streng. Nee is nee en wordt geen ja. Al enigszins geïrriteerd door de onontgonnen berg speelgoed thuis, is mijn antwoord heel helder. Bovendien hadden we van tevoren afgesproken dat er geen cadeau zou komen, dus mijn logica is volkomen helder. Lijkt me. 

Natuurlijk ziet kindlief dit heel anders. En ja hoor, nog voor we de winkel uit zijn is de eerste driftbui van de dag een feit. Geschreeuw, gestamp, met ziel en zaligheid en alles wat hij in zich heeft maakt mijn peuter mij vol overgave duidelijk dat die auto een onmisbare aanvulling op zijn collectie is. En mijn humeur… zit onder het vriespunt. En mijn geduld… al lang ergens verloren. En mijn compassie…oeps.


Maar uiterlijk kalm, geheel beheerst loods ik mijn peutertje de winkel uit. Met een stoïcijnse blik schuifel ik stapje voor stapje naar huis. Geen aandacht aan geven, gaat vanzelf over, rustig aan…


Ik kijk achterom en zie een doodongelukkig hummeltje op de stoep staan. En ja, ik vind het zielig. En ja, ik wil hem op mijn rug nemen en lekker naar huis brengen. En ja, het liefst geef ik hem die verrekte auto, maar opvoeden he.

En zo baan ik mij, met dreinende peuter aan mijn been een weg naar huis. We moeten oversteken. Ik haal een flinke trukendoos uit de kast om mijn peuter te bewegen voorzichtig met mij mee te lopen en goed uit te kijken voor het voorbij razende verkeer. Werkt niet. Resoluut pak ik hem op en loop met schreeuwende peuter over het zebrapad. 


En dan zie ik een collega mama. Ze raast me op een flitsende mama- fiets voorbij. Twee keurig gekapte kindjes voor en achterop. Ziet ze mijn vermoeidheid, mijn irritatie, mijn wanhoop? Geen idee maar ze doet iets groots. Iets magnifieks. Iets wat me raakt en waar ik een blog over schrijf. Ze geeft me een dikke knipoog. Ze raast voorbij, maar die knipoog. Waaruit herkenning blijkt, bemoediging. Kent niet iedere mama de periodes van gedoe, vermoeidheid en stress? En heeft niet iedereen af en toe een dreinend kind om zich heen? Of ben ik de enige die af en toe gewoon wat loop aan te klooien? Ben ik de enige die zonder pedagogisch plan soms gewoon uit mijn slof schiet? Ben ik de enige die op goed geluk probeert kids door het verkeer te loodsen? Nee. Deze knipoog zegt het me. En geeft deze vermoeide mama weer moed. 


Peuterlief heeft inmiddels een flinke driftbui te pakken en er is geen houden meer aan. De sluizen gaan open, de sirene gaat aan. Ik accepteer het. Het gaat vanzelf weer over. Gewoon wachten tot je bent uitgeraasd kerel. Niks meer aan te doen. En dit werkt. Ineens. Als een blad aan een boom. We zien een glijbaan en laten je auto’s ervan af racen. Je bent helemaal in je element. Alle gedoe vergeten. En zo blijf je mij verbazen, jij vat vol verassingen. 


De moraal van dit verhaal, lieve mede mama’s. Laten we af en toe wat liefs doen. Gewoon een knipoog. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en dobberen wat rond met ons kroost. De ene dag schijnt de zon en het volgende moment bevinden we ons in een onweersbui. Het hoort erbij. We weten het en doen zo ontzettend ons best om er het allerbeste van te maken toch? Dus laten we gewoon lief zijn voor elkaar. Af en toe een knipoog. Doe je mee?


En flitsende mama met je keurige kindjes en je mooie mama-fiets; dankjewel! 

Onze week: Weer een beetje
door Doortje 29 juli 2025
Een nieuw weekoverzicht, kijk je mee?!
Onze boodschappen... Als de kinderen koken
door Doortje 26 juli 2025
Onze kinderen koken eens per week.. ik laat je vandaag het bonnetje zien van een heus 3 gangen menu ;)
Meer sparen? Met deze 5 tips gaat het (bijna) vanzelf
door Doortje 24 juli 2025
Wij geven je vandaag 5 tips waarbij sparen (bijna) vanzelf gaat!
Onze weken....
door Doortje 22 juli 2025
Een nieuw weekoverzicht, kijk je mee?!
10 lekkere en gezonde zomersnacks
door Doortje 19 juli 2025
De zomer is begonnen! Tijd voor lange zomeravonden of middagen in de tuin. En daar hoort natuurlijk een lekkere snack bij.
De beste boodschappen scoren, zo doe je dat!
door Doortje 18 juli 2025
Wil jij ook de beste boodschappen scoren? Zo doe je dat! (gesponsord artikel)
Houdbaarheidsdatum, hoe zit het ook alweer?
door Doortje 17 juli 2025
De houdbaarheidsdatums... hoe zit dat ook alweer? En hoe kunnen we minder voedsel verspillen?
Geen weekoverzicht
door Doortje 15 juli 2025
Deze week staat er geen weekoverzicht klaar, ik praat je in deze blog kort bij.
Recept: S'mores met frambozen van de bbq
door Doortje 12 juli 2025
Vandaag delen wij dit heerlijke dessert van de bbq: S'mores met frambozen!
Financiële extra's voor de zomervakantie (2025)
door Doortje 10 juli 2025
De zomervakantie staat voor de deur, ik zet de financiële extraatjes even op een rij...
Show More