Ik vermoed dat de meest gezochte woorden van moeders met een baby de woorden ‘baby’ en ‘slapen’ zijn. Dan bedoel ik niet je eigen slaap als moeder (hoewel daar ook genoeg over te doen is..) maar het (niet) slapen van je baby. Inmiddels weet ik dat er genoeg informatie is om je gehele verlof mee door te komen. Bij voorkeur las ik succesverhalen, want hé je moet toch ergens hoop uit putten. Laat ik voorop stellen dat er 1001 meningen en stromingen zijn als we het hebben over het slapen van baby’s. Uren wordt er onderling gesproken over of je de baby op je eigen kamer moet laten slapen of juist op de eigen kamer, of je de baby nu wel of niet moet laten huilen bij het in slaap vallen en hoe erg het nou is om je baby in slaap te voeden (hallo lieve vriendinnen, dat werkte goed hè?) terwijl iedereen roept dat je de baby wakker weg moet leggen. Als nieuwe mama’s ploeteren we wat af. Graag wil ik met jullie delen wat voor ons gewerkt heeft.

In het begin sliepen de jongens overdag in de draagdoek, in de box en op schoot en ’s nachts in de cosleeper. De eerste drie maanden hebben baby’s een enorme behoefte aan geborgenheid, je kunt je baby niet verwennen met het bieden van deze geborgenheid dus geef je er aan over en houd je baby dicht bij je (en echt, je zult het nog gaan missen!). Na deze drie maanden is het ergste babyleed, zoals krampjes, geleden en werken alle slaapradartjes waardoor er langzaam een ritme begint te ontstaan. Al snel werd ons duidelijk dat het slapen van baby’s helemaal zo simpel niet is en kregen we te maken met een zeer vermoeide en onrustige baby. Tijd om aan de slag te gaan!

Het boek ‘Baby in een droomritme’ van Stephanie Lampe was voor ons een eyeopener, met name de maximale wakkertijd van baby’s. Een baby van drie maanden kan bijvoorbeeld maximaal 90 minuten wakker zijn terwijl een baby van zes maanden al tussen de 90 en 180 minuten wakker kan blijven. Het is dus zaak om je kindje op het juiste moment naar bed te brengen (window of opportunity). Daarnaast spreekt Stephanie van het belang van een vaste volgorde van activiteiten zodat er voorspelbaarheid ontstaat. 

Zo gezegd, zo gedaan. We zijn gestart met een vaste volgorde van activiteiten: baby wakker, drinken, luier, knuffelen/spelen en weer naar bed. Vervolgens zijn we beter gaan kijken naar de slaapsignalen; dit in combinatie met de maximale wakkertijd zorgde er voor dat we hem op het juiste moment naar bed brachten. Hier bleek dan ook ‘het probleem’ te zitten, we misten slaapsignalen waardoor we te laat waren met naar bed brengen. Resultaat: een oververmoeid kindje dat niet meer zelf in slaap kon vallen en bleef huilen. Met behulp van de aanpak van Stephanie hebben we dit kunnen bijsturen. Dit was niet zo simpel als deze blog doet lijken en heeft enige tijd en doorzettingsvermogen gekost. Ook wij zaten wanhopig naast het wiegje te sussen en te aaien tot hij sliep en kropen daarna langzaam de kamer uit. Echter was er al snel verbetering te zien toen we de maximale wakkertijd aanhielden, dit in combinatie met het houden aan een vaste volgorde van activiteiten zorgde er voor dat er minder onrust was en er veel makkelijker (lees zelf!) in slaap gevallen werd. 

Het boek is uiteraard veel uitgebreider dan de highlights die ik hier terug laat komen. Stephanie belooft een aanpak waarmee je je baby meer regelmaat geeft en lekker kan laten slapen, zonder je kindje te laten huilen. Wat ons betreft is dat zeker gelukt. Wat is jullie ervaring met het slapen van jullie kindjes? Zijn er adviezen of tips die jullie graag willen delen met andere moeders? Laat ze ons weten op Instagram! 

(Dit is geen gesponsorde blog)