Ze zeggen dat de beste gebeurtenissen in het leven ongepland zijn. Dat alles wat er gebeurt een reden heeft. Denk aan het coronavirus. Op een maandag mochten de kinderen niet meer naar school, mochten veel mensen niet meer naar hun werk en moesten veel mensen hun plannen omgooien. Niemand zag dit aankomen. 

Op dit moment van mijn leven ben ik er bewust dat het leven vol verrassingen zit. 

Daar weet ik alles, nou ja, bijna alles van. Mijn eigen geplande toekomst werd een paar jaar terug, ineens helemaal veranderd...

Hoe het is begonnen

Nadat ik klaar was met mijn opleiding in Mexico in 2007 en ook klaar met een relatie waar ik na 1 jaar nog steeds veel moeite mee had om te accepteren dat het afgelopen was omdat wij al samen een toekomst hadden gepland, besloot ik om een jaar weer naar het buitenland te gaan. Deze keer leek me als Au Pair de beste keuze aangezien ik als beroep met kinderen werk. Ik heb in Heerlen een lief gezin gevonden waar ik een jaar lang gelukkig heb mogen zijn. 

Dat jaar heb ik ook Wout leren kennen. Het feit om iemand te hebben om uit te gaan, samen een film te kijken of een kopje koffie in de stad te gaan drinken was geweldig! Ik keek ook elk weekend er naar uit om bij hem te blijven logeren, het was altijd gezellig en ik voelde me helemaal vrij, ik mocht mijzelf zijn. Ik wist dat ik terug naar Mexico zou gaan en wilde daarom alleen een vriendschap met Wout houden. Ik moet wel erkennen dat ik hem ontzettend leuk vond maar ik was zeker dat mijn plek in Mexico was, met mijn eigen familie, vrienden, werk...althans, zo had ik het altijd gepland.

Afscheid nemen, maar eerst, even een zwangerschapstest 

En toen was mijn Au Pair jaar afgelopen. Begin december 2008 hadden mijn lieve "host Parents" een afscheidsfeestje voor mij georganiseerd, precies één dag voor mijn vertrek, daar zou ik afscheid moeten nemen van iedereen, van mijn gastgezin, vrienden en van Wout. Ik wilde hem natuurlijk wel weer zien maar hij paste niet in mijn geplande ideaal plaatje dus ik heb mijn best gedaan om altijd een barrière te creëren tussen ons die mij zou gaan helpen voor dat moment dat wij afscheid zouden moeten nemen. 

Eén uur voor het feestje was begonnen kreeg ik een raar gevoel. Ik kan het niet echt omschrijven! maar ik hoorde ineens zo'n stemmetje als "krekel Japie" die zei, "Maria, doe een zwangerschapstest" ....of ik een vertraging in mijn cyclus had wist ik niet eens, er was toch geen, nou, bijna geen kans om zwanger te worden, ik had er voor gezorgd dat er geen "ongelukken" zouden gebeuren. Maar toch heb ik de auto gepakt en ben naar de apotheek gereden.

Toen iedereen er was, een half uurtje na dat ik een test had gedaan, heb ik mijn best gedaan om niets te laten merken. Ik dacht aan mijn koffer die beneden al ingepakt stond en probeerde mijn gevoelens nog dieper in die koffer te verstoppen. Ik wilde niet denken. Het was 20uur ´s avonds en morgenvroeg om 8uur vertrok ik en blijkbaar niet alleen maar met een wezen die in mij groeide...zo had ik het niet gepland. Ik was verbaasd en verrast. 

En nu?

Ik heb niets aan Wout verteld, aan niemand niet. Ondanks Wout mij nog een keer had gezegd dat hij een mooie toekomst samen met mij had voorgesteld, heb ik afscheid genomen en heb beloofd om ooit terug te komen naar Nederland op vakantie. Maar verder, heb ik niets verteld.  

Twee dagen na dat ik aangekomen was in Mexico en na dat ik bevestigd had gekregen dat ik 8 weken zwanger was, heb ik Wout gebeld met het grote nieuws. Het is een lang proces geweest om alles te kunnen accepteren, behalve dat ik zwanger was, daar was ik enorm blij mee!

Alles is anders verlopen. Het was niet hoe ik het had verwacht.

Wout was uiteindelijk bij de geboorte aanwezig en toen Emma 5 maanden oud was, zijn wij naar Nederland gegaan om een nieuw leven samen te beginnen. En hier zijn we nu. Samen, gelukkig en verliefd op elkaar. Emma is nu bijna 11 jaar. 

Ik ben overtuigt dat de onverwachte momenten het beste in jouw leven kunnen opleveren. Denk aan deze Coronatijd, ook een duidelijk voorbeeld van hoe wij soms veel in het leven van één dag naar de andere om moeten gooien en vanaf nul weer moeten beginnen of het anders moeten gaan doen of op een andere manier dan gewend of gepland. Gelukkig hebben wij als mensen aanpassingsvermogen en dan is het aan ons met welke ogen wij naar de ongeplande situaties gaan kijken. Het leven zit vol verrassingen, wat we ervan maken is aan onszelf...

Liefs, Maria